Camino week 2

Hola,

Een voordeel van een dagboek bijhouden is dat je precies weet welke datum en dag het is. Door de Camino heb je geen benul meer van dagen en data. Vandaag heb ik mijn allermooiste route tot nu toe gelopen. Vanuit Laredo langs het strand richting Sontana om vervolgens van daaruit naar het mooiste strand van Cantabrie te lopen. De klim naar El Brusco, de berg die de afscheiding vormt met de baai van Noja, was echt gaaf. Klimmen met 16 kg op je rug is eigenlijk te gevaarlijk. Maar bereik uiteindelijk het fantastische strand van Berria. De uitzichten zijn adembenemend en wordt er stil van. Wat een prachtige natuur, een schoonheid ten top. Voor de eerste keer ga ik de zee in, fantastisch! Het zoeken en vinden van een slaapplaats is elke keer een uitdaging. Deze week heb ik in een klooster geslapen. Ik was moe en de herbergen zaten vol. Ik belde aan en de oude deur van het klooster ging open. Ik hoir of zie niets en hoor bovenaan de trap dat ik moest komen. Ik zie een grote dikke non en Jesus keek mij vanuit de wanden mij overal aan. Ik was zo dankbaar dat ik een slaapplaats had gevonden. Het was er super eenvoudig en schoon. 07:15 uur uit bed en 22:00 erin. Ok ik vond het prima en tot nu toe was het mijn beste nachtrust ever.

Maar ik heb ook afgezien, kilometers klimmen in de brandende zon. He gaat wel drie keer stuk op een dag. Je denkt aan afhaken maar zet door. Nee ik haak niet af, never. 

Inmiddels zijn mijn Duitse Camino vrienden gone en loop ik met Svenny, de Deen. Dat is fijn. Ik mis thuis enorm, vooral als ik de stem van Rich heb gehoord. Misschien beter om niet te bellen? Toch maar wel... 

De eerste 200 km zitten erop, zonder blessures. Ik ben trots op mezelf maar ben mij ervan bewust dat erbij vele momenten van zwakte en vechten gaan komen.