36e en laatste etappe!

22 juni 2016, 36e en laatste etappe, Pedrouzo to Santiago: 
Vanmorgen besloten om vandaag toch maar door te lopen naar Santiago. De zon schijnt volle bak en dat hoort bij de intocht.
De tocht is vreselijk, teveel mensen en slecht voor mijn tempo. Iedere pelgrim die voor mij loopt wil ik voorbij en dan loop je snel jezelf voorbij. 
Voor de eerste keer onderweg doe ik mijn oordopjes in en luister ik naar de muziek. Op het vrolijke nummer van Bob Marley duw ik met mijn wandelstok tegen mijn voorganger's rugzak en moet ontzettend om mijn eigen grap lachen. Ik word er een beetje vervelend en opstandig van. 
Het is 26 graden warm en er komt geen eind aan. Bij binnenkomst in de stad Santiago maak ik een paar foto's. Het duurt lang voordat ik de torens zie van de kathedraal. Nog eventjes en dan ben ik er! 
Het zweet loopt van mijn lichaam en ik ruik bepaald niet fris. Doorzetten Ien zeg ik tegen mezelf en bedenk hoe belachelijk zicht het eigenlijk voor de inwoners van de stad moet zijn. Zoveel zwoegende, zwetende pelgrims in een lange rij naar de binnenstad. 
Ik kom eindelijk aan op het plein en Svenny en ik feliciteren elkaar. 13:00 uur aankomst, ik ben blij en het is tevens een vreemd onwerkelijk gevoel. 
Ik ga zitten en bekijk het schouwspel van de aankomst van andere pelgrims van huilen, foto's maken, de grond kussen en lachen. 
Lang kan ik niet in dit moment blijven want ook nu moet ik een slaapplaats zoeken. Een hele uitdaging als er zoveel pelgrims zijn. Tijdens het zoeken vraagt een oudere vriendelijke dame of ik een slaapplaats nodig heb. Nou ja, klopt en ik loop mee naar haar huis. Zij laat haar huis zien en in het Spaans verteld zij over de renovatie van het oude pand, de Torre en ik begrijp er niets van. Alleen dat het geweldig is en de prijs prima is. Ik zeg ja, en even later komt zij met een boekje. Ik kreeg in het kort een geschiedenislesje Santiago en blijkt dat dit het enige huis is dat origineel uit een stuk toren bestaat. Wauw! Om Santiago stond vroeger een muur met torens, en als je het weet kun je het zien aan de gebouwen. In overleg kan ik er twee nachten verblijven en zelfs als ik terug kom. De sleutel krijg ik al mee zodat ik gewoon naar huis kan als ik uit Finisterre terug ben. Dit geeft een echt thuis gevoel en het voelt fijn. Het is drie minuten lopen naar de kathedraal, beter kan het niet. 

Ik loop relaxed door de oude binnenstad en ga mijn Compostela ophalen. Het voelt alsof je je diploma krijgt. Ik slenter nog wat rond en ga naar de kerk. De kathedraal valt voor mij een beetje tegen, geen toeters en bellen maar eenvoudig en dicht bij het geloof. Ik neem plaats op de bank en bekijk de enige pracht en praal rond Jacobus en de botafumeiro. Het grootste wierookvat ter wereld. Volgens het boekje 1.50 m en weegt het 53 kg. Dat is niet te zien als je dit in de kerk met je eigen ogen ziet. 

De volgende dag, vandaag, besluit ik om terug te gaan naar de kerk en de mis bij te wonen. Het is druk maar ik kan een mooi plekje bemachtigen. De mis wordt speciaal voor alle pelgrims gehouden. Alle namen van de landen worden genoemd en bij het horen van Hollande krijg ik toch een apart gevoel. De ceremonie duurt lang maar is boeiend voor mij als protestant. Ik weet de volgorde niet dus alles is een surprise. De non zingt ongelofelijk mooi en ik krijg er kippenvel van. Tijdens het zingen denk ik terug aan de kaarsen die ik gisteren heb gebrand, aan Piet, Anne, opoetjes en Andre. Aan mijn reisdoel en alle onvergetelijke momenten de ik heb mogen ervaren. Aan het feit dat ik hun mijn eer op mijn manier heb kunnen geven. Goh, wat zingt zij mooi en ik bus hardop: Thank you God, for thuis Camino..
De tranen biggelen over mijn wangen en voel een ongelofelijke rust van binnen. 
Ik voel mij gelukkig en gezegend met deze mooie ervaringen. 

Ik koop mijn fruit en beleg voor de volgende dag. Morgenochtend vroeg start ik de tocht naar Finisterre. Komende week ben ik "uit de lucht" oftewel offline. Richje zal mijn steun en toeverlaat deze week zijn en schrijf ik geen berichten meer. En daarna? 1 juli kom ik naar huis, ik kan niet wachten....